————-
ARABIN İNTİKAMI
40’lı yıllarda gezginci tiyatrolar da sık sık Shakespeare’in Hamlet ve Otello adlı oyunlarını oynarmış. Ancak oyunlar Türk seyircisinin anlayacağı şekle sokulur, orijinal halinden epey uzaklaşırmış. Mimar Doğan Hasol anılarında 40’lı yıllarda Şadi Tek tiyatrosunun Üsküdar’da Aypark’ta Hamlet’i ve Otello’yu oynadığını anlatıyor. Bir siyahinin başrolde olduğu Otello o dönem “Arabın İntikamı” adıyla oynanırmış.
KOLTUK KALMADI!
Ordulu okurumuz Ali Öztürk, ünlü sanatçı Ayten Gökçer’in bir anısını göndermiş.
Ayten Hanım ve tiyatro grubu yıllar önce Karadeniz turnesindedir. Ordu’da bir sinemada oynayacaklardır. Ayten Hanım bir ara gişede bir tartışmaya tanık oluyor. Yaklaşıp izliyor. Meğer gişenin camına “Koltuğumuz kalmamıştır” yazılı bir kâğıt asılmış. Vatandaşın biri de evinden iki koltuğu bir kamyonete yükleyip, kapıya getirmiş. İçeri sokmak istiyor. Ayten Hanım duruma el koyuyor. Koltuklar içeri alınıp mecburen en öne yerleştiriliyor.
Tartışma bitiyor mu? Hayır. Bu defa da diğer seyirciler başlıyor:
– Neden bazı seyirciler oyunu özel koltukta izliyor, diye şikâyete.
Ayten Gökçer, “En unutamadığım anım budur” diyor olayı anlatırken.
RAHMETLİ AYDIN BOYSAN ANLATIR:
“Bizim Narlıkapı Tiyatrosu’nda Ermeni tiyatroları Shakespeare oynuyorlardı. Kumkapı, Samatya Ermenilerin çok yaşadığı yerlerdi. Bir gün bir Ermeni Tiyatrosu Shakespeare oynadı, o onu öldürdü, bu bunu öldürdü, kızla oğlan kaldı, ama oyun bitmesi gerekirken bitemedi. Neden bitemedi? Çünkü lüks lambası söndü. Elektrik yoktu. Sahne lüks lambasıyla aydınlatılıyordu. Karanlıkta oyun bitemeyince, çare aradı rejisör, bir mum yaktı, sahneye çıktı, sahnede ölenlerden birine ‘Kalk lan, şu lüksü yak’ dedi. Ölü dirildi, lüksü yaktı, yerine astı, yine uzanıp öldü.”
(Alıntılar: Milliyet Gazetesi, Melih Aşık’ın Arabın intikamı yazısından parçalar)
