Eski İran hükümdarlarından adaletiyle meşhur Nüsrevan (Anüşirvan) ava çıktığı bir gün bir avın peşine kendini kaptırmış ve adamlarından epey uzaklaşmıştır. Susuzluk bastırınca bir bağa girer. Gözüne narlar takılır, bağla ilgilenen kişiden bir tane ister. Nar çok suludur. Sıkıp içince tadi hoşuna gider ve bağı sahibinden almaya karar verir. Bir nar daha ister. Fakat bu sefer nar susuz ve tadı da kekremsidir. Adama sebebini sorar; “Herhalde hükümdar zulüm kararı aldı ki zulmün uğursuzluğundan nar bu hale döndü.” cevabını alır. Nûşirevan hatasını anlar ve içinden tevbe eder.
Sonra bir nar daha ister. Bu defa nar ilkinden daha sulu ve tatlıdır. “Peki şimdi niye değişti?” der. Adam, “Herhalde hükümdar tevbe edip zulümden vazgeçti.” der. Adamın bu sözleri Nûşirevan’a garip gelmez. Çünkü kendisi de aynı düşüncelere sahiptir ve zulmün her türlüsüne bir daha yapmamak üzere tevbe eder. İşte bu yüzden adı adaletle birlikte anılmak suretiyle kıyamete kadar bâki kalır.
(Alıntı)
